دورهمی قصه‌گویان | امروز در مدرسه نویسندگی

به همه کسانی که قصه‌ها را دوست دارند و دوست ندارند توصیه می‌کنم که دراین دورهمی شرکت کنند. انهایی که دوست دارند لذت می برند و انهایی که دوست ندارند متوجه میشوند که این دنیا دنیایی است که اگر وارد گودش شوند غافلگیر خواهند شد.
من عاشق قصه‌هام وفکر میکردم نمیتونم قصه بنویسم. راوی خوبی بودم ولی همیشه از قصه نوشتن ترس داشتم و دارم.
اولین قدم برای من ریختن این ترس بوده.. الان دیگه ترسی نیست. مرسی شاهین جان برای این کاربجا و قشنگت..

[…]  قصه راهی‌ست برای رهایی آدمیزاد از تشویش گذشته و حال و آینده. (+) […]

گفتید قصه یاد یکی از جدیدترین تجربه‌های زندگیم افتادم.
تجربه‌ای که همین چند دقیقه پیش کسب کردم.
اونم قصه زندگی خودمونه.
من تازه خوندن کتاب “دمیان” رو شروع کردم
موقع خوندنش اون حس همزادپنداری با کاراکتر اصلی داستان باعث تعجب زیادم میشه.
چون تا همین چهار پنج سال پیش حتی قادر به شنیدن داستانهای این چنینی و غمگین نبودم. اما حالا به خاطر اون حس نزدیکی به طرز عجیبی به اینجور داستانها علاقه‌مند شدم.
خیلی عجیب و در عین حال جالبه.
چون این کتاب یه روی مازوخیستی داره که انگار به تازگی تو زندگی واقعیم زیاد باهاش روبه‌رو میشم!
پس فکر میکنم با ایجاد حس همزادپنداری با خواننده میشه یک نویسنده عالی از خودمون بسازیم فقط برای اینکار نیاز داریم که از خونه بیرون بیایم و کنار مردم باشیم. نیازه که زندگی کنیم.
این حس خوبیه که من از قصه‌ها می‌گیرم.
“حس همزادپنداری” که باعث میشه اون قصه‌ها بهتر از هر روانشناس دیگه‌ای حالم رو خوب کنن!
“دمیان” دومین ^کتابی^ هست که شروع کردم. چون بنا به دلایل عجیبی که همیشه مامانم میگفت مثل “تو درس میخونی کتاب میخوای چیکار” یا “با کدوم پول میخوای کتاب بخری” تا حالا کتاب نخونده بودم البته اگه کتابهایِ رمانِ الکترونیکی رو فاکتور بگیریم.
همیشه دلم میخواست کتابهای فلسفی و روانشناسی بخونم و اوه حالا دارم یکیشو میخونم^^

سلام
امروز کلاس تشکیل شد؟
دوست داشتم بیام ولی این ترم نمی‌تونم. اگه بشه ترم بعد انشاالله.

قصه روایت دنیای پیرامون ماست و قصه گو راوی آن . اما زمانی فرا می رسد که روایت قصه گو از دنیای دیگری است.
راوی خالق شده و دنیایی دیگر آفریده است . لذت دیدن و شنیدن نادیده ها و ناشناخته ها است که شیرینی قصه را افزون می کند.
این شیرینی گوارای وجودتان.

قصه قشنگه.قصه گویی قشنگ تر!
با «قصه» میشه چشما رو بست و سوار پرنده ی خیال شد و به همه ی آرزوها رسید…
با «قصه» میشه دفتر «غصه» رو برای لحظاتی بست.