بگذارید اول ماجرا تکلیف دو واژهی کارتون و کاریکاتور را روشن کنم. کارتون به طرحهایی با ایدهی طنز گفته میشود و کاریکاتور به طراحی اغراق آمیز از چهرهی افراد.
به گمانم کارتون یکی از جذابترین هنرهاست، این را در شرایطی میگویم که در هوای دیگر هنرها هم نفس کشیدهام کارتون، با طنزی هوشمندانه و تقریباً همه فهم است.
هنری که با ترکیب طنز و گرافیک و طراحی و نقاشی هنرمند را سر ذوق طی دو قرن اخیر یکی از موثرترین محتواهای تولید شدهی مطبوعات جهان بوده است.
سال ها پیش یکی از کارتونیست های ترک پیشنهاد داده بود تا کاریکاتور به عنوان یکی از واحدهای عمومی به کلیه رشته های درسی اضافه کنند، و تاید کرده بود که کارتون کی تواند تاثیر به سزایی روی خلاقیت دانشجویان داشته باشد.
کارتون در دوره نوجوانی من تنها مسکن تحمل درد دوران تحصیل در مدرسه بود و نمیدانم اگر کارتون نبود چه بر سرم می آمد!
از این پس قصد دارم در ستون ثابتی روی سایت هر چند وقت یکبار یک از بهترین کارتونهایی که طی ده سال اخیر دیده ام بگذارم و چند خطی دربارهاش بنویسم.
مسلماً اولین معیار من برای انتخاب آثار ایده بکر و خلاقانه ی اثر است و تکنیک اثر در مرحله بعدی قرار میگیرد.
صد را به خاطر اینکه همیشه به لیست ها علاقه مند بودهام انتخاب کردم. تعداد کارتونهای مورد علاقه ام بیش از این تعداد است و شاید از بعضی کارتونیستهایی چون بولیگان یا کینو بیش از صد اثرشان را دوست داشته باشم.
ضمناً این صد اثر را فقط از میان کارتونهای نمایشگاهی است و آثار خبری را شامل نمیشود.
***
و اما اولین کارتون که تصویر این پست است اثر ترز کارتونیست فرانسوی است، سال ها قبل این اثر را در مجله توقیف شده ی کیهان کاریکاتور دیدم.
کارتونی درباره کار و زندگی: زنی که در کنار همسر از جان گذشته اش صادقانه به دوخت و دوز مشغول است!
4 پاسخ
باید اعتراف کنم به خاطر دور بودنم از این هنر چندان مفاهیم پشت کارتونها را متوجه نمیشوم یا باید وقت زیادی بگذارم و به گوشه کنار و زیر و بمهای آثار دقت کنم تا بتوانم معنیای قابل فهم را از درونش بیرون بکشم که آن را هم مطمئن نیستم که آیا منظور کارتونیست همین بوده یا نه؟
چرا لحنم تو نوشتن کامنتها اینقدر کتابی شد؟
یه مدت که تو فضای کارتون باشید به تدریج درکش براتون راحتتر میشه.