گام اول: هنر خوب گوش دادن
گام دوم: آیا باید گوشی هوشمند داشته باشیم؟
گام سوم: قوانین کاشت نهفتۀ رؤیا
گام چهارم:آیا تکرار بی‌حوصله‌تان می‌کند؟
گام پنجم: راز تحسین کردن
گام ششم: قدرت کامنت‌نویسی: ۳۰ نکته کاربردی
گام هفتم:
مثل سماور روی شعلهٔ اینترنت در حال جوشیدنیم، شیرمان را آهک گرفته و دریغ از قطره‌ای آب، آن‌قدر بیهوده می‌جوشیم تا بخار شویم و تمام.
ران هابارد هیچ حرف درستی هم نزده باشد، این جمله را درست گفته:
اطلاعات، مطمئناً دانش نیست.
حالا ما شتاب‌زده در پی بلعیدن زباله‌های اینترنتی روزبه‌روز از تأمل و دانش فاصله بیشتری می‌گیریم.
در سال جدید بهتر است تلاشمان را به کار بگیریم تا میان شتاب و تأمل، از اولی بکاهیم برای دومی.
در این روزگار شتاب‌زده و فست فودی، اگر در پی موفقیت و تمایز هستیم، تأمل باید به بخشی جدی از مدل ذهنی ما تبدیل شود.
در زمانهٔ فقر توجه و تمرکز، مراقبه پیشکش، همین‌که در روز بتوانیم چنددقیقه‌ای دست از مشغولیات بیهوده بکشیم و هیچ کاری نکنیم، گام مهمی در مسیر خود اندیشی و آرامش ذهن برداشته‌ایم.
«هیچ کاری نکردن» یعنی رها کردن آگاهانهٔ خودمان از فعالیت‌های ذهنی و جسمی،
باید گوشه‌ای بی‌سروصدا بنشینیم و بدون کم‌ترین تحرک جسمی و بگذاریم افکارمان آزادانه جریان بیابند. در چنین لحظاتی حتی کاغذ و قلم هم نباید کنار دستمان باشد، تکلیف گوشی موبایل هم که روشن است.
البته هیچ کاری نکردن خودش نوعی کار حساب می‌شود و صدالبته کاری بسیار مهم که سهل ممتنع است و در نگاه اول ساده به نظر می‌رسد اما انجام منظم آن کاری دشوار است.
با موفقیت در چنین عادتی گامی در جهت تمایز خودمان از جمع پریشان‌فکران برداشته‌ایم. آن‌وقت شاید بتوانیم به‌مرور توان لازم برای مراقبه را هم بیابیم.
زمانی که به این کار اختصاصی می‌دهید می‌تواند با 15 دقیقه شروع شود و پس از چند ماه در صورت حصول نتایج مثبت به یک ساعت یا بیشتر برسد.
حتی اگر طی روز هیچ کار خاصی هم انجام نمی‌دهید، بازهم سعی کنید دقایق مشخصی را به هیچ کاری نکردن اختصاص دهید. این گام را باید ملاقاتی روزانه با خودمان در نظر بگیریم.
10 دیدگاه. دیدگاه جدید بگذارید
[…] طور که مطالب مختلفی را در سایتشان می‌خواندم به پست زمانی برای هیچ کاری نکردن رسیدم، یکبار دیگر هم خوانده بودم اما اجرا نکرده […]
[…] سال مطلبی نوشته بودم دربارۀ اختصاص دادن زمانی به سکوت و تأمل؛ اینکه بهتر است دقایقی از روز را در گوشه‌ای بی‌سروصدا […]
می‌تواند با ۱۵ دقیقه شروع شود!!!!!!!!!!!!!؟
چقدر زیاد :/ قراری که از چندی پیش با خودم گذاشته ام روزی 2، 3 دقیقه است (شاخ قول را دارم می شکانم) راس ساعت 10 شب (معمولا بعد از 10 شب است ، یادآور google keep آلارم می دهد).
همین دو سه دقیقه هم اگر تداوم داشته باشه عالیه
دمت گرم
تداوم کلید گمشده موفقیت ماست….
ایشالا که تداوم داشته باشم، داشته باشی، داشته باشیم
شاهین عزیز خوب مینوشتی و این روزها هم خوب تر
جدا مطالب وبلاگ دوستان رو که میخونم از اونچه دارم شرمنده میشم. (در واقع از آنچه میدانم ندارم شرمنده ام، آنچه که نمیدانم ندارم که به جای خود)
علی کریمی عزیز هم در وبلاگش به این موضوع اشاره کرد. من کلّیتش رو در ذهنم چیزی به نام “تمرین آهستگی” اسم گذاری کردم و میکرواکشن هایی هم براش طرح کردم که امیدوارم به مرور به عادت تبدیل بشوند.
سلام پوریا جان
از اینکه دوست فوق العاده ی مثل تو مطالب رو میخونه بی نهایت خوشحالم.
امیدوارم بزودی ببینمت.
[…] گام هفتم: زمانی برای هیچ کاری نکردن […]
واقعا مطلب جالبی بود
زمانی برای هیچ کاری نکردن میخوام
درود شاهین جان ….
که چه خوب به موضوع پرداخته ای …
آفرین براین قلم توانا!
من از مطالعه ی این پست زیبا ناخودآگاه این الهام را گرفتم
که با گذشت 12 روز از شروع سال جدید
آیا به عید دیدنی خود هم رفته ایم؟!
تاملی باید……………!