کتاب، دانش ما را بیشتر می‌کند.
کتاب، هم‌حسی ما را با دیگران افزایش می‌دهد.
کتاب، تجارب ما را غنی‌تر می‌کند.
کتاب دامنۀ واژگان ما را افزایش می‌دهد.
کتاب، حافظۀ ما را تقویت می‌کند و غیره.
از همۀ این‌ها که بگذریم، راز بزرگی که آدمهای کتاب‌گریز از آن غافل‌اند، این است که لذت مطالعه را برای کتاب‌خوان‌ها ده برابر می‌کند.
راز ایده‌های جانبی
عصر یک روز تعطیل، روی کاناپه ولو شده‌ای و در حال مزه مزۀ یک رمان کلاسیک دربارۀ نبرد واترلو هستی که ناگهان مثل ارشمیدیس می‌پری هوا. ایدۀ یک کسب‌وکار آنلاین به ذهنت رسیده و دلت می‌خواهد همان لحظه دست به کار شوی.
رمان کلاسیک چه ربطی کسب‌وکار آنلاین دارد؟
منظور ایده‌هایی نیست که از گذشتگان الهام می‌گیریم. شاید اگر هزار کارشناس مختلف را هم بیاوریم در نهایت هیچ ارتباطی بین ایده و کتاب پیدا نشود.
اینجاست که به راز ایده‌های جانبیِ حین مطالعه می‌رسیم. مطالعه موتور ذهن را برای پرسه‌زدن در راه‌های تازه روشن می‌کند.
شیفتگان مطالعه به خوبی می‌دانند که بارقۀ بسیاری از کارسازترین تصمیم‌های زندگی‌‌شان حین مطالعه بر آن‌ها تابیده.
اینجاست که حتی مطالعۀ یک کتاب بد و بازاری هم ممکن است بی‌نتیجه نباشد. بسیاری از اوقات دستاورد مطالعه در فعل آن است نه در محتوای کتاب.
یک نشست نیم‌ساعتۀ کتابخوانی به مراتب ده‌ها برابر اثربخش‌تر و لذت‌بخش‌تر از جلسات طوفان‌فکری است که جز خوردن خیار و سیب و تلف کردن وقت یکدیگر راه به جایی نمی‌برند.
بعد از خواندن این مطلب چه‌کار کنم؟
می‌توانید «ورزیدگی ذهن و توسعه فردی با کتاب» را بخوانید.
شرکت در طرح تابستانه مدرسه نویسندگی (طرحی ویژه برای نوشتن و تولید محتوا در تابستان ۹۷)
دانلود رایگان کتاب چگونه به یک نویسنده آنلاین تبدیل شویم؟
5 پاسخ
سلام استادعزیز:
من هم عاشق نوشتنم… وقتی شروع به نوشتن میکنم متوجه گذرزمان نمی شوم. تنها چیزی که باعث آزارم است سرعت تایپ کردنم است….
بنظرشما
آیا استفاده از نرم افزارهای گفتاربه نوشتار مانند نویسیار تاثیری درنوشتن دارد؟
خوب یا بد؟
سپاس
سلام رضا جان
نه اون نرم افزارها مخل کار نویسنده هستن.
به تدریج که بیشتر بنویسید سرعت تایپتون بیشتر میشه.
ضمن اینکه سایت هایی مثل یوتایپ برای یادگیری تایپ 10 انگشتی خوب هستن.
بسیاری از مواردی که به ذهن من می رسه از کتاب خوندن بدست اومده.
ایده ها جرقه می زنند و و از اونا برای نوشتن یا انجام کاری فوق العاده استفاده می کنم 🙂
سلام آقای کلانتری
سوالی که اینجا می پرسم ربطی به این مطلب نداره ولی واقعا نمی دونستم که راه ارتباطی با شما چیه؟
من حدود ۲۰ روزه که به طور مداوم وبلاگ نویسی می کنم. در میهن بلاگ.
اما آدرس اونو تقریبا به هیچ کس ندادم. استدلالم هم اینه که وقتی آدرس وبلاگ رو به کسانی که به طور روزانه باهاشون در ارتباطم بدم اونوقت وقتی می خوام بنویسم مدام این فکر میاد توی ذهنم که این آدم ها هم قراره این مطلب رو بخونند و این مسئله باعث میشه که نتونم کاملا آزادانه بنویسم و خودم رو تخلیه کنم.
چرا که ممکنه این مطلب اون ها رو ناراحت کنه و یا باعث قضاوتشون درباره ی من بشه.
می دونم که قضاوتشون یا ناراحتیشون اونقدرا نباید برام مهم باشه ولی الآن اونقدر که باید قدرتمند نیستم توی زمینه نادیده گرفتن.
می خواستم ببینم که به نظر شما این کار درسته؟
یا اینکه باعث میشه من اون طور که باید از وبلاگ نویسی استفاده نبرم؟
ممنون
سوالت قشنگه و من دلم میخواد بزودی در قالب یک پست مستقل بهت جواب بدم.