ده گام تازه برای سال نو: هنر خوب گوش دادن

پیش نوشت:

طی ده روز آینده، ده گامی را که می‌خواهم طی سال جدید به شکل مصمم و جدی بردارم، معرفی می‌کنم.

بعضی از نکاتی که می‌گویم تازه‌اند و بعضی شکلی دیگری از چیزی که قبلاً گفته‌ام. این‌ها گام‌هایی ست که تلاش دارم در سال جدید وقت بیشتری را صرف آن‌ها کنم؛ و اگر در پایان سال توفیق کوچکی هم در این زمینه‌ها داشته باشم برایم دستاورد ارزشمندی خواهد بود.

فصل مشترک نکاتی طی این ده روز معرفی می‌شود تمایز است که به گمانم مهم‌ترین اصل برای موفقیت و توسعهٔ فردی است.

گام اول:

شنونده خوبی باشیم

یکی از دوستانم که این روزها به موفقیت حرفه‌ای چشم‌گیری دست‌یافته، از ویژگی مهمی می‌گفت که فکر می‌کند باعث تمایز و درنتیجه ارتقای او شده است.

دوستم مهم‌ترین دلیل تمایزش را خوب گوش کردن می‌داند. یکی از معیارهای مشخصی که برای موفقیت و رضایت تعیین کرده، زمانی است که از دوستان یا همکارانش می‌شنود که شنونده خوبی است. او به‌قدری برای شنیدن چنین تحسینی ذوق‌زده می‌شود که هر بار اسم گوینده و تاریخ شنیدن این جمله را در یک دفترچه مجزا ثبت می‌کند.

البته هرکسی که گوش می‌دهد لزوماً شنونده خوبی نیست، ما با توانایی شنیدن به دنیا می‌آییم اما هنر خوب گوش کردن تناسبی با بودن ندارد بلکه با شدن به‌کفایت می‌رسد. شنونده بودن کافی نیست شنونده شدن مهم است.

و همیشه باید آن جملهٔ قدیمی و بدیهی را با خودمان تکرار کنیم: ما دو گوش داریم و یک دهان. پس باید بیشتر گوش بدهیم.

همچنین باید سعی کنیم ارتباط چشمی هوشمندانه‌ای داشته باشیم که بخش مهمی از هنر گوش دادن است.

تقریباً همه بااهمیت این موضوع آشناییم و می‌دانیم خوب شنیدن بهتر از خوب حرف زدن مؤثر واقع می‌شود اما در عمل وقتی در گفتگو قرار می‌گیریم فقط به حرف‌های خودمان و جواب دادن فکر می‌کنیم. به نظرم حتی اگر تمام تلاش امسال ما درزمینهٔ گوش کردن روی کاهش فاصله نظریه موردحمایت با نظریه مورداستفاده باشد(+)، گام بزرگی در جهت توسعه مهارت ارتباطی‌مان برداشته‌ایم.

دستاوردهای غلبه بر شهوت حرف زدن، بیش‌ازحد انتظار است. هیچ گامی مانند عمیق گوش دادن نمی‌تواند ما را در رابطه‌هایمان متمایز کند. بیایید تصمیم بگیریم در سال جدید هرگز وسط حرف کسی نپریم.

دیل کارنگی در خاطره‌ای که از ملاقاتش با فروید دارد می‌گوید:

هرگز انسانی با تمرکز و دقت او ندیده‌ام. هیچ‌وقت نگاه نافذ و اثرگذار او را فراموش نمی‌کنم. چشمانش آرام، باهوش و تأثیرگذار بود. صدایش آرام و مهربان بود؛ اما توجهی که به من می‌کرد، وصف‌نشدنی بود. چیزی که می‌توانم به‌عنوان قدردانی بگویم این است شما هیچ‌وقت نمی‌توانید ارزش و اهمیت کار او را درک کنید مگر اینکه مانند من، تجربه چشیدن چنین گوش‌داده شدنی را داشته باشید.

دریافت کتاب قدرت نوشتن

تنها راه نویسنده شدن

کانال مهارت های نویسندگی در تلگرام