دلیل خوشبختی‌ ما ایرانی‌های جدید!

اصطلاح دلچسبی بود”مدارک دانشگاهی لب کوزه ای”
حقیقتا کدام لیسانس وفوقش بر دانش و مهارتمان افزود ؟!
چه بسیارتحصیلکردگانی که سالی یک کتاب نمی خوانند!
بسی فارغ التحصیل دانشگاهی که با مهارت های زندگی بیگانه اند!
و فراوان دارندگان مدارج عالی که به توسعه فردی نمی اندیشند!

بله، ما آیندگانیم. گذشتگانی که خو گرفتن به عدم تغییر سالیان دراز درشان نهادینه شده. کسانی که برای آینده چنگ به باقی مانده مردگان مدفون در قهقرای لایه‌های سنگین زمین می‌زنند. خونشان سیاه و چهره‌هایشان قبیح و قبیح‌تر گشته است. با تمام وجود نعره‌هایشان برخواهد آمد و این همان بازگشت کار ماست به سوی ما …
حالا باید کاری کرد و به جای فرار چه بهتر که موقعیت را قبول کنیم و برای آینده بهتر در تغییر باشیم. تغییری که ممکن است خیلی‌ها را نابود کند البته مدتی بعد بهتر خواهند شد. اما اگر تک تک ما کاری کنیم با قبول تغییر پیش رو و خودمان تغییر کنیم شاید سالهای پس از واقعه دیگر نگران شرق به غرب و جنوب به شمال کشور و محرومیت‌ها نباشیم. یا دست کم به قدری کم شده باشند که وجدان‌ها نفس راحتی بکشند. من که فکر می‌کنم که نیاز به آموزش است و نیاز نیست همه به سوی آموزش بیاییند همینکه عده‌ای مصمم شویم، تغییر بجای بد شدن به خوب شدن و شاید بهتر شدن خواهد گروید.

در اقتصاد (دست کم بخشی که من می‌دانم) اشتباه آنجاست که در قله رشد و شکوفایی رو به سرمایه گذاری می‌رویم و به کسادی می‌خوریم و حتی ضرر. و کسانیی که می‌دانند در کسادی و رکود شروع به سرمایه گذاری و یا دست کم راه حل پیدا کردن می‌کنند. تا در روزگار رشد خودشان ترقی نمایند.

اکنون هم که دوران رکود فهم و درک است باید آغاز کرد تا فهمید و دیگران را آگاه کرد تا در دوره جدید شکوفایی همه‌گیر باشد و اندک کسی دور مانده باشد. هنگامی که همه بهتر شوند ما نیز بهتر خواهیم شد. شاید همان یکی برای همه و همه برای یکی باید در کشور ما جا باز کند!

درود شاهین جان دوستت داریم.
گاهی واقعا باید منتظر نا امیدی مطلق بود و همه چیز را ویران کرد و سپس دیگر بار از نو ساخت.

مرسی شاهین جان عالی بود. من هم جزو این اقلیتی هستم که دنبال فراگیری آموزش و پیشرفت هستم و انگیزه زیادی در این زمینه دارم.
لکن با اون اکثریت جامعه چطور کنار بیایم و زندگی کنیم؟ این اکثریت همیشه بودن هستن و خواهند بود! ما در اجتماع زندگی میکنیم در جامعه ای زندگی میکنیم که اقتصاد مریضش با ادم های بیشمار مریض اداره میشه، باری میتونیم خودمون و اطرافیانمون رو ارتقا بدیم و جهان بهتری برای خودمون خلق کنیم، لذا در خیلی از زمینه ها گرفتار این اقتصاد مریضی هستیم که خارج از کنترل ماست و این بعضا باعث ایجاد یاس میشه

[…] کلانتری عزیز در آخرین مطلب وبسایت خود به موضوعی اشاره کرده است که بسیار پر اهمیت است و آن […]

سلام شاهین جان
نمن در یک جلسه ای با یک بزرگوار! حرف تو را که مدام تکرار می کنی و من واقعا به آن اعتقاد دارم زدم. گفتم با وجود اینترنت نمی توان مانند قبل بهانه جویی کرد که اطلاعات وجود ندارد و نمی شود کار کرد. اما آن دوست محترم اصل موضوع را با سرچهای ساده انگارانه و کپی پیست های رایج پاسخ داد. ما هنوز به اهمیت این اقیانوس بیکران برای بهره مندی از مواهب آن بیگانه ایم.

درود شاهین عزیز.
مثل همیشه نوشتەتون تاثیرگذار و عالی بود.
تحلیلتون از شرایط بحرانی سنجیده بود و امید که با توسعەی فردی به جایگاه خوبی برسیم.

ممنون شاهین جان. خیلی خوب نوشتی.
امیدوارم که ما ایرانی‎ها این توسعه‎ی فردی تحمیل شده را به خوبی بپذریم. منظورم این است که در این مسیر رشد، هم نوعان خود را که ممکن است کمی از ما ضعیف‎تر باشند زیر دست و پا له نکنیم.
امیدوارم که این توسعه‎ی فردی تحمیلی، منجر به توسعه ی جامعه‎ی تحمیلی شود نه له شدن برخی و رشد برخی دیگر.
سپاس
نارنجیمن