تحریم، بن‌‌بست و کتاب‌ها

تصور غالب ما از زادن و زیستن در این سرزمین، شکل سُر خوردن از زهدان به بن‌بست است.

کابوس بن‌بست چنان در وجود ما ریشه دوانده که یکی از بزرگ‌ترین اهداف همیشگی اغلب ما گریختن به گوشۀ دیگری از زمین است.

اما باور بن‌بست را چگونه می‌توان تغییر داد؟ آیا باید بن‌بست را پذیرفت و در آن پوسید یا گریخت و به حال بن‌بستیان گریست؟

باری، حالا که آتش تحریم‌ها تندتر شده و سلبریتی‌ها و ژورنالیست‌ها لاشۀ خوبی برای جویدن پیدا کرده‌اند. می‌شود انگشت‌ را از جایی که هیچ تأثیر و کنترلی روی آن نداریم برداریم و بگذار روی صفحات کتاب.

بله، کتاب. برای اینکه منفعل نباشیم، برای اینکه بفهمیم «کلمات، عمل‌اند.»

می‌توان بن‌بست‌ را به کوچۀ باز تبدیل کرد. فقط باید سوار بولدوزر ِکتاب شوی و دیوار بن‌بست را در هم بکوبی. کتاب ویتامین ذهن برای ساختن قصه‌های فرصت‌ساز است.

کتاب می‌گوید: تو تنها نیستی!

چطور؟

هر کتاب، گفتگوی امن و آرام با یک نویسنده‌ است. نویسنده‌ای که پس از گفتگو با به صدها نویسندۀ دیگر دست‌به‌قلم برده. مطالعه یعنی نشستن و گوش دادن. پس کتاب به کتاب هنر گوش دادن را یاد می‌گیری.

با خواندن هر صفحه از یک کتاب با خودت می‌گویی آهان این‌جوری هم می‌شود نگاه کرد. آهان آهان آهان آهان آهان. و بعد:

کتاب جنس گفتگو‌های درونی تو را تغییر می‌دهد. اینجاست که کلمات به عمل تبدیل می‌شوند. حالا تو در هر لحظه با صداهای تازه‌ای که به ذهنت راه‌یافته‌اند به رفتارهای متفاوتی فرمان می‌دهی و از پیلۀ افکار گذشته‌ات بیرون می‌زنی.

***

تا چه حد باید درمانده شویم تا که سراغ کتاب‌ها را بگیریم؟ دست‌وپا زدن در کف هرم مازلو از پس هر جانوری بر می‌آید. بیاید این بار گوشه‌ چشمی هم به رأس هرم مازلو داشته باشیم.

 فکر می‌کنم بعد از مطالعۀ این پست، خواندن لینک زیر هم برای شما سودمند باشد:

فرمول شخصی من برای خوش‌ شانسی

کلاس آنلاین نویسندگی

 شاهین کلانتری در تلگرام | اینستاگرام | توییتر | ویرگول | لینکدین