نیچه می‌گوید:
ابزار نوشتن‌مان در شکل دادن به افکارمان نقش دارد.
درست است که باید با کد یمین و عرق جبین، حتی روی پاکت سیگار و سنگ هم که شده بنویسیم و دم بر نیاوریم.
ولی به هر حال در شرایط غیر جنگی و غیر اضطراری بهتر است برای نوشتن از ابزارهایی استفاده کنیم که برایمان دوست داشتنی و مطلوب هستند.
مثلاً لذتی که من از نوشتن با راپید یونی پین و پخش شدن جوهر آن روی کاغذ کاهی میبرم هرگز با نوشتن روی کاغذ آ چهاری که مثل ماست سفید است تجربه نمی‌کنم.
بنابراین باید سعی کنیم کاغذ و قلم مخصوص خودمان را کشف کنیم. برای پیدا کردن بهترین ابزار می‌ارزد همه چیز را تجربه کنیم، از مداد و خودکار گرفته تا پر!
اگر هم تایپ میکنیم بد نیست برای لپ تاپ تان یک کیبورد جداگانه جمع و جور بگیریم که دکمه‌های نرم تری داشته باشد. البته ممکن است بعضی از ما کار با دکمه‌های سفت را بیشتر دوست داشته باشیم و از صدای شلق شلق کوبیده شدن دکمه ها لذت بیشتری ببریم.
به هر حال نباید ابزار کار را دست کم بگیریم.
در همین رابطه:
7 پاسخ
نوشتن روی کاغذ لذتی دارد که با کامپیوتر برابری نمی کند؛ ولی شرایط امروز، شرایط دیروز فردوسی خدابیامرز نیست که عمر و ثروتش را روی کاغذ و نوشتن شاهنامه گذاشت
به نام دوست
هر چند که لذت نوشتن سنتی ( با قلم و کاغذ ) جای هیچ چیز را نمی گیرد ولی بهتر است خط خوبی داشته باشیم! تا اگر خدایی نکرده روزی خواستیم نوشته هایمان را برای چاپ تایپ کنیم و یا آن ها را ویرایش کنیم کرم شب تاب را کریم و شهاب نخوانیم! از یک تجربه شخصی 🙂
سلام …
میدونید همین دیروز داشتم برای نوشتن پستی با یه همچین عنوانی تلاش میکردم تا شنبه اون رو روی بلاگم بگذارم و وقتی که امروز این پست رو دیدم خیلی برام جالب بود !..
راستش رو بخواید با این پست به این فکر کردم که شاید بشه از استعاره های نوئی برای بسط این موضوع استفاده کرد … ایده های خوبی به کَلَم زَد…
مچکر
زنده باد ستارۀ پرتلاش.
حس و حال نوشتن با قلمی که دوستش داریم و کاغذی که حس خوبی را منتقل می‌کند، بسیار زیباست.