بوقلمون های سرزمین نفتی

نسیم طالب در کتاب قوی سیاه می‌نویسد:

“بوقلمونی را در نظر بگیرید که هر روز به او خوراک داده می‌شود. او با هر وعده خوراک، بیش‌تر ایمان می‌آورد که خوراک گرفتن هر روزه از دستان مهربان نژاد بشر قانون عام زندگی است، بشری که به گفته‌ی اهل سیاست«دنبال بهترین مافع خویش است.» در بعد از ظهر چهارشنبه‌ی پیش از روز شکر گذاری، بلایی نامنتظر بر سر بوقلمون می آید که موجب می‌شود در باورش بازنگری کند…مسئله‌ی بوقلمون قابل تعمیم است به هر وضعی که در آن : همان دستی که لقمه در دهان شما می‌گذارد می‌تواند گلوی شما را بفشارد

 

این روزها بوقلمون‌های زیادی را در اطرافم می‌بینم که از کمبود بودجه های مفت گله می‌کنند!

حالا که کفگیر نفت به ته دیگ خورده از زمین و زمان شاکی‌اند

و دائم در حال صحبت درباره‌ی بحث تکراری رکود هستند و انتظار رونقی را می‌کشند که به نظر می‌رسد دیگر هرگز به شکل سابق انتظار باز نخواهد گشت.

آری ما بوقلمون های طلبکار سرزمین نفتی هستیم

که برای توسعه مهارت هایمان تلاش نکرده‌ایم

و برای ارزش آفرینی و پرورش هوش اقتصادی‌مان فکری نکرده‌ایم.

حالا در دوران تازه شاید بهتر است که دیگر:

بوقلمون نباشیم…

به همسفران مدرسه نویسندگی بپیوندید:

پیشنهاد مطالعه:

4 اردیبهشت 1404

4 اردیبهشت 1404

26 مهر 1403

26 مهر 1403

2 مرداد 1402

2 مرداد 1402

11 اسفند 1403

11 اسفند 1403

11 مهر 1398

11 مهر 1398

3 فروردین 1402

3 فروردین 1402

2 پاسخ

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *