این هم یک کشف تازه

وقتی می‌نویسم وقت بیشتری گیرم می‌آید. به عبارتی نوشتن کارآمدترم می‌کند.

مهم نیست چی می‌نویسم. همین که در طول روز به‌تناوب دست‌به‌کیبورد می‌شوم و هر بار پانصد الی هزار کلمه آزادنویسی می‌کنم کافی است تا بهره‌وری‌ام چندبرابر شود.

در عوض، هر وقت کم‌تر می‌نویسم، وقت بیشتری هدر می‌دهم.

چند دلیل دارد:

• نوشتن ذهن را شفاف می‌کند و ذهن شفاف عملکرد بهتری دارد.
• آزادنویسی می‌تواند بهانه‌ای برای مرور کارها و نوشتن سناریویی برای انجامشان باشد، همین سبب می‌شود آمادگی برای کار افزایش بیابد.
• نوشتن می‌تواند بر آرامش ذهن بیفزاید و ذهن آرام و کم‌استرس بیشتر و بهتر کار می‌کند.
• انجام کار مطلوب انرژی‌زاست. چون نوشتن کاری است که دوست دارم، انجام آن سبب می‌شود روحیه‌ام تقویت شود، و همین روحیه نیروی لازم برای پرداختن به کارهای دیگر را هم فراهم می‌کند.

نوشتن وقت‌گیر نیست، وقت‌افزاست.

در همین رابطه:

چگونه نوشتن را شروع کنیم