اول از همه:
چراغ این سایت را که روشن کردم، در وبلاگستان فارسی تقریباً همه فتیله را پایین کشیده بودند. من هم البته قصد نداشتم به سیاق وبلاگ‌بازی‌های قبل بنویسم. می‌خواستم یک سایت آموزشیِ قرص و محکم بسازم که موتور «خواندن» و «نوشتن» را در خودم و دیگران روشن کند و گاز بدهد!
نمیدانم موفق شده‌ام یا نه، اما به خاطر داشتن و مدیریت این سایت رضایت خاطری را تجربه میکنم که باعث شده بگویم: این سایت تمام زندگی من است.
همه:
من معمولاً به کامنت‌ها دیر جواب می‌دهد، که چندان هم ربطی به فعالیت‌های گستردۀ من و کمبود زمانم ندارد.
سادۀ سخن اینکه، وقتی شما در «زندگی من» کامنت می‌گذارید؛ من هم سعی میکنم با تمام وجودم جواب بدهم.
پس نیاز دارم زمانی کیفی را صرف این کار کنم و برای همان دو سه کلمۀ کوتاهی که در پاسخ هر کامنت می‌نویسم وقت بگذارم.
گاهی تائید و جواب دادن به یک کامنت ده روز طول می‌کشد، اما چرا مخاطبان این وبلاگ همچنان همراه می‌مانند و کامنت می‌گذارند؟
بگذارید سری به آمار بزنیم: گوگل آنالیتیکس و بازخوردها می‌گویند که این وبلاگ صدها مخاطب ثابت دارد که تقریباً هر روز به‌طور منظم به آن سر می‌زنند. مخاطبانی که حتی وقتی وبلاگ به‌روز نشده، یادی از مطالب گذشته میکنند. این‌ها دستۀ اول‌اند.
دستۀ دوم هم چند هزار نفری هستند که به خاطر اول بودن این سایت در برخی کلید‌واژه‌ها از طریق گوگل یا شبکه‌های اجتماعی می‌آیند که بخشی از آنها هم به دستۀ اول می‌پیوندند.
برای من اصولاً دستۀ اول مهم است. پس جواب فوری به کامنت‌های دستۀ دوم چندان در اولویت من نیست.
دستۀ اول می‌دانند که اگر نظرات آنها را قدری دیرتر از معمول می‌خوانم، به خاطر تاملی‌ست که خودم را موظف میدانم تا صرف نوشته‌های آنها کنم.
فراوانی کامنت‌های باکیفیت یک سایت نشانۀ ارزشمندی‌ست. در قحط‌سالی کامنت در وب بسیارانی به سراب اینستاگرام پناه بردند. اما من هنوز هم فکر میکنم که آدمها حرف‌های مهم‌شان را در جاهای خلوت و امن می‌زنند.
این وب‌سایت، خلوتی امن برای شیفتگان خواندن و نوشتن است.
فکر میکنم بعد از مطالعۀ این پست، خواندن لینک زیر هم برای شما سودمند باشد:
اگر می‌خواهید سایت شخصی قدرتمندی داشته باشید حتماً این متن را بخوانید
شاهین کلانتری در تلگرام | اینستاگرام | توییتر | ویرگول | لینکدین
45 دیدگاه. دیدگاه جدید بگذارید
این وب‌سایت، خلوتی امن برای شیفتگان خواندن و نوشتن است.
دقیقا
برای من که واقعا مثل سر زدن به خونه مادربزرگ یا زیارت یک مکان آرامش بخش می مونه این سایت
فرید جان
خوشحالم که این حس خوب رو داری.
ممنونم از همراهیت.
سلام اقای کلانتری من یک تازه وارد در دنیای نویسندگی هستم
دنیای نویسندگی دنیای تازه جذاب و تخیلی است که ما می توانیم سوژ های داستان هایمان را تبدیل به یک دوست کنیم
——————————————-
ولی لین دنیا یک بدی های هم دارد که مورد تمسخر دوستان قرار میگیریم
من زیاد مورد تمسخر قرار میگیرم .دوست دارم دوستانم به نوشته هایم احترام بگذارند
——————————
من چند داستان کوتاه و یک رمان نوشته ام ولی نمیدانم چگونه انها را منتشر کنم ؟؟؟
فاطمه جان
نظر دیگران اهمیتی نداره.
کمی دربارۀ «عزت نفس» مطالعه کن. موضوع حل میشه.
نوشته‌هاتم توی یه وبلاگ منتشر کن.
برای نویسندۀ امروزی وبلاگ‌نویسی از هر کاری مفیدتره.
اریک فروم می گوید: ” تنهائی زاییده عشق است و بیگانگی “.
راست است!
کسی که به یک معبود ، به یک معشوق عشق میورزد ؛ با همه چهره‌های دیگر بیگانه میشود و جز در آرزوی او نیست ؛
خود به خود ، وقتی که او نیست تنها می‌ماند.
و کسی که با افراد و اشیاء و اجزاءِ پیرامونش بیگانه است ، مُتجانِس نیست و با آنها تفاهمی ندارد ؛
تنها می‌ماند ، احساس تنهایی میکند.
میبینیم اشخاصی که عمیق‌ترند ، اشخاصی که دارای روح برجسته‌تر و ممتازتر هستند ،
از آنچه که توده مردم هوس روزمرّه‌شان است و لذت عمومی‌شان ، بیشتر رنج میبرند ؛
و یا میبینیم کسانی را که به میزانی که روح در آنها اوج میگیرد و اندیشه متعالی پیدا میکنند ،
از جامعه و زمان فاصله می‌گیرند و در زمان تنها می مانند.
شرح حال نوابغ را اگر بخوانیم می بینیم که یکی از صفات مشخص این نوابغ تنهایی‌شان در زمان خودِ آنها است.
در زمان خودشان مجهول‌اند ،
غریب‌اند و در وطن خویش بیگانه‌اند ؛
و آنها را ، اثرشان را ، سخنانشان را و سطح اندیشه و هنرشان را ، آیندگان بهتر می‌توانند بفهمند.
در همه فلسفه‌ها و مکتب‌ها انسان موجودی است تنها و از تنهایی رنج میبرد ،
و به میزانی که انسان‌تر میشود و تکامل پیدا میکند ، از اشتراک در عواطف و احساسات و ابتذال روزمره‌ای که بر جمع و بر عام حکومت میکند فاصله میگیرد و مجهول‌تر میشود.
احساس تنهایی و احساس عشق در یک روح به میزانی که این روح رشد میکند ، قویتر و شدیدتر و رنج‌آورتر میشود.
دردِ انسان ، دردِ انسان مُتعالی ، تنهایی و عشق است. (علی شریعتی)
زیبا بود آنیتای عزیز، بی نهایت لذت بردم.
سلام. وقتتون بخیر
باید بگم که خیلی جالب نوشتید و در کل با ترکیب استعاره و تشبیه و …متن دلنشینی رو ارائه کردید…ممنون
این جمله پایانی خیلی به دلمون نشست:
“این وب‌سایت، خلوتی امن برای شیفتگان خواندن و نوشتن است.” ( البته ما عاشق خواندن و نوشتن و ترجمه و تالیف و …هستیم ؛ ولی خب مدتیه بعلت تراکم کاری فرصت نمیکنیم به وبتون سر بزنیم و نظراتمون رو کامنت کنیم ، ولی خب از دریافت ای میل های شما خیلی خوشحال میشیم…)
امیدوارم که همیشه خودتون و زندگیتون ( این وب) مانا باشین …
شاد و سلامت و موفق باشید
یاعلی
آنیتا جان
یک دنیا ممنونم از محبت شما.
شما از عزیزترین همراهان این سایت و دوستان من هستید.
براتون بهترین‌ها رو آرزو میکنم همیشه.
اقای کلانتری عزیز – وقتی شما پایبند به نوشته ها و تفکرات برون ریزی خود برای ایجاد چراغی روشن در دیگران نیستید و آنقدر غرق در غرور خود غرق شده اید ،که حتی حاضر به تماس پاسخی که خودتان قولشان را داده اید نبوده و نیستید . به نظرم اشتباهی ، اشتباهی صورت گرفته است .و حرفها یتان بیس و پایه و اساسی محکمی نداد .
سعید گرامی
من طبق اولویت هام زندگی میکنم و اگر کسی دغدغۀ جدی دنبال کردن موضوعی رو داره باید وقت بذاره، پیگیری کنه و صبر داشته باشه.
من اصولاً با آدم های کم طاقت و کوته بین نسبتی ندارم.
خود من گاهی برای جواب گرفتن از بعضی افراد شش ماه تا یک سال صبر میکردم، گاهی هم اصلاً موفق نمیشدم جواب بگیرم.
ولی نمیرفتم طلبکارانه ادعای ارث و میراث پدری خودم رو از اونها داشته باشم.
سلام.
برای اولین بار وقتی نوشته ی شما رو در مورد نویسندگی خوندم (چطور نویسنده شویم) جرات و جسارت نوشتن رو پیدا کردم. و احساس خوبی پیدا کردم که میتونم بنویسم و نیازی به مطالعه تمام آثار موفق و … ندارم تا حتما خوب بنویسم.
حالا بعد از کلنجار های زیادی که با خودم داشتم وبلاگ شخصی خودمو ایجاد کردم تا برای خودم و یا هر کسی که نیازی به اموخته هایم داره بنویسم.
سلام فرید عزیز
چقدر خوشحالم که این نگرش سازنده در تو شکل گرفته.
وبلاگت خیلی زیبا شده، لوگوی خوبی داره. من هم تو قسمت دوستان من سایت بهت لینک میدم.
سعی کن هر روز، حتی شده یک خط، یه چیز تازه بنویسی. بعد از چند وقت، به وضوح رشد میکنی.
آقای کلانتری در مورد کتاب جدیدتون که قراره تو زمستون بیاد، یه توضیحی می‌دید؟ (موضوعش رو که گفتید تو کامنت‌ها)
سلام امیر نازنین
در حال حاضر در حال ویرایش نهایی کتاب هستیم تا سریع تر بسپریمش به مدیر هنری.
به این کتاب خیلی امیدوارم. چون تقریباً همۀ چیز رو دربارۀ نوشتن و تاثیر اون بر رشد و روحیه آدم تشریح کرده.
یک عالمه تمرین خوب هم توی کتاب هست. امیدوارم این کتاب بتونه هزاران نفر رو به نوشتن علاقه مند کنه و باعث بشه همیشه تو این مسیر بمونن.
حتماً سعی میکنم تا روز انتشار دربارۀ کتاب بیشتر و بیشتر بنویسم. ممنونم که گفتی.
خیلی خوبه … ما که منتظریم …
زندگی زیبا و رنگارنگی داری شاهین خان و زیباتر اینکه دیگران را در زندگی ات شریک کردی.
اگر ما آدمها نهایتا یک نفر (آن هم به زور) شریک زندگی برای خودمان دست و پا می کنیم تو صدها شریک زندگی داری.
دمت گرم و سرت خوش باد.
سلام محمدرضا جان
تو یکی از بهترین دوستان من هستی.
خوشحالم که چراغ ذهنت همیشه روشنه و ما از روشناییش بهره میبریم.
سلامت باشی دوست خوبم.
حال من مانده ام از کدام دسته ام…هرچند درنظر خودم میدانم درکدامم ولی درنظر شما خیر…
شما هم جزو دوستان پیگیر و خوبی شیما جان.
من امیدوارم که روز به روز بیشتر بخونی و بیشتر رشد کنی و بیشتر بدرخشی.
:))))))))))
خلوتگهی که در آن جدال اندیشه ها پابرجاست و استادان سخن فرمانروایی می کنند حریم امن آفرینندگی است . خلوتگهت پابرجا باد استاد .
زنده باشی پرویز نازنین
داشتن دوست خوش قلبی مثل تو مایه افتخاره.
سلام!
بنده نزدیک به یک ماه است که با وب سایت شما آشنا شدم.
کلام نافذ شما باعث شد، شوق نوشتن که مدت ها در وجودم خاموش شده بود، دوباره شعله ور شود.
توصیه و راهکارهای مناسب شما را نه تنها چندبار مرور میکنم که ملکه ذهن شود، بلکه برای دوستانم نیز به اشتراک میگذارم تا آن ها نیز بهره ببرند.
امیدوارم همچنان پرقدرت در این مسیر زیبا که برای خود و دیگران فراهم کردید، ادامه دهید.
سلام محسن خوب و نازنین
من خیلی خوشحالم که اینجا هستی.
حتماً بیشتر برای من بنویس.
امیدوارم که در کنار هم بتونیم به بهترین شکل ممکن رشد کنیم و طمع رضایت رو در ابعاد مختلف زندگیمون بچشیم.
سلام و درود و خداقوت به نویسنده‌ی دنیای مدرن، استاد کلانتریِ گرانقدر
از دیدگاه من، سایت شما انعکاسِ شخصیت سخاوتمند و بی‌نظیرتان است.
جایی امن برای رشد، یادگیری، روابط دوستانه‌ی پربار و به دور از افکارِ دسته چندم عامی.
آنقدر که من در یک سال اخیر از شما و مدرسه نویسندگی آموختم، اگر در بقیه‌ی عمرم آموخته بودم، بی‌شک زندگی جادویی‌تر و درخشان‌تری داشتم.
این همه عزت نفس و عقایدِ راسخ در شما قطعا بی‌ارتباط با خواندن و نوشتنِ هرروزه نیست.
همین‌قدر میدانم که با شناختی درست از خود و دنیایتان، سرزمینی امن از ایده‌آل‌های فکری تان بنا کردید، سپس با قدرت و سرعت آهنربای جذبِ افراد و انرژی‌های مثبت شدید.
در تمام سال‌هایی که بی‌وقفه و عاشقانه می‌خواندم و می‌نوشتم، هرگز به اندازه‌ی یک‌سالِ پربار ِِ اخیر نیاموخته بودم.
آنچه از شما آموختم ورای چگونه نوشتن یا نویسنده شدن بود. من با مدرسه نویسندگی امیدِ دوباره زیستن را یافتم. با جرأت زیستن و غنی زیستن.
آموختم که سنگِ بنای موفقیت عزم است و جسارت.
آموختم چگونه پای رؤیاهایم بایستم و با تمام توان برای آنچه که می‌خواهم باشم بجنگم.
یاد گرفتم، من به اندازه‌ی عقایدم می‌توانم رشد کنم و هیچکس جز من حق ندارد، قوانین زندگی‌ام را وضع کند.
نوشتن را نه برای نویسنده شدن، بلکه برای بهتر زیستن، بسیار جدی‌تر بکار بستم.
آنچه که اکنون هستم و یا جسارت رؤیاپردازی و خلقش را دارم، تماماً ثمره‌ی لطف و بزرگمردی و انسانیت شماست و مثل همیشه بخاطر این همه لطف و موهبت از شما سپاسگزارم.
سایت شما قطعا امن‌ترین و زیباترین بخشِ هر روز ِ زندگی من است و البته خواهد بود.
برایتان از خداوندِ سخاوتمند و مهربان بهترین‌ها را طلب میکنم.
امیدوارم به‌زودیِ زود من هم از سایتم به عنوان تمام زندگی‌ام یاد کنم، البته با آنچه از شما آموختم، به این معجزه ایمان دارم.
بهار عزیز و بی نظیر
مهر و محبتی که داری برام فوق العاده ارزشمنده.
تو یکی از عزیزترین دوستان من هستی. من همیشه با افتخار از تو یاد میکنم.
خوشحالم که انقدر زیبا به زندگی، خوندن و نوشتن نگاه میکنی.
جالبه
موفق باشید
سلام حدود یک ماه پیش با نوشته ها و مطالب انرژی بخش شما آشنا شدم احساس میکنم خیلی دیر است چون سالهاست در خلوت خودم دست به قلم میبرم و برای خود زندگی میکنم بدون آنکه کسی نوشته هایم را بخواند .در استانه ۲۹سالگی افسوس میخورم که نوشته هامو با کسی به اشتراک نگذاشتم و دلم میخواد ک اینکارو شروع کنم اما نمیدونم چطور و کجا …
دوست داشتم زودتر باهاتون آشنا میشدم
خسته نباشید
سلام الهام عزیز
خوشحالم که اینجایید.
هنوز اول راه عاشقانۀ نوشته. هیچ دیر نشده. عجله نداشته باشید.
پیشنهاد اینه که یه وبلاگ بزنید و بعد نوشته‌هاتون رو با بقیه به اشتراک بگذارید.
چنین فعالیت گسترده و مفیدی در فضای مجازی، اعم از تلگرام اینستاگرام و این سایت قابل ستایش و تقدیر است. من ساعت مشخصی را در برنامه روزانه ام به مطالب شما اختصاص داده ام و دفترچه یادداشت کوچکی دارم تا نکته های ظریف را میان کارگاه بزرگمان گم نکنم.بابت هدیه ارزشمندی که هر روز به ما می دهید سپاس جناب کلانتری.
امیر رزمجوی نازنین
هر بار که برای نوشتن یادداشت تازه‌ای برنامه‌ریزی میکنم فقط دوستان عزیز و فرهیخته‌ای چون شما مد نظر دارم.
خیلی از روزها به لایو اینستاگرام و بقیه رسانه‌ها نمی‌رسم. چون اولویت اولم این وبلاگه.
دلیل تبدیل شدن این سایت به اولویت اول هم به خاطر همین بازخوردهای دقیق و ارزشمندی هست که از شما میگیرم.
خوشحالم که هستی و برات درخشش روزافرون در اولویت‌هات رو آرزو میکنم.
درود و خسته نباشيد شاهین جان.
الحق و الانصاف که اینجا مأمن اهل کلمه شد،مانده و خواهد ماند.
به قول تو در قحطسال گفت و گو- منظورم گفت و شنود فکر و ایده هاست- و در ازدحام سر و صداهای بی مصرف و پوچ، چنین جایگاه و فرصت هايي، غنيمت است برای گپ زدن با قلم.
به امید موفقیت هميشگي!
سلام توحید عزیز
تو همیشه منو با کامنت‌های پرکلمه و خوشخوانت، شگفت‌زده میکنی.
راستی چه خوب که فیل در تاریکی رو خوندی. یادداشتت هم خیلی خوب بود.
قاسم هاشمی نژاد رو باید بیشتر و بیشتر شناخت و باهاش زندگی کرد.
درود
شاهین عزیز دلایل زیادی برای این وجود دارد که چرا نوشتن نقش بسیار مثبتی در زندگی انسان بازی میکند. این دلایل از عصب-مغز شناسانه گرفته تا روان-جامعه شناسانه را شامل می‌شوند که امیدوارم به مرور مطرح و تدقیق شوند.
توریسم نوشتن؛
یکی از خواص عجیب نوشتن این است که اگر شروع به نوشتن متنی کنم که هدفش توضیح موضوع ایکس است، اگر مدتی را به نوشتن ادامه دهم، مثلاً ۵ یا ۱۰ دقیقه، ناگهان یک ایده‌ای در ذهنم تولید میشود که واضح میشود که اگر نوشتن را شروع نکرده و ادامه نداده بودم، غیر ممکن بود که آن ایده به ذهن من برسد. نوشتن شبیه سفر توریستی رفتن است که بر اثر تغییر شرایط ایده‌های جدیدی در ذهن آدم تولید میشود که هیچ کار دیگری غیر از نوشتن نمی‌تواند آن ایده‌ها را در ذهن خلق کند؛ «معجزه‌ی ناشی از نوشتن»
سلام داوود نازنین
ممنونم که با کامنت های پر مغرت منو سرحال میاری.
دربارۀ موضوع اولی که گفتی، تو کتاب جدیدم که زمستون میاد، سعی کردم تمام دلایل علمی تاثیرات مثبت نوشتن رو شرح بدم.
دربارۀ توریسم نوشتن هم باید بگم که یه تشبیه عالی ساختی.
داشتن استعاره‌های خوب از نوشتن، باعث میشه ما در تمام ابعاد زندگی بتونیم به نوشتن پناه ببریم و ازش کمک بگیریم.
سلام استاد.
مثل همیشه یه تاپیک غافل گیرکننده و عالی بود.
خوشحالم که خودم احساس می کنم به دسته ی اول مخاطبان پیوسته ام.
همیشه موفق و پیروز باشید
سلام مریم عزیز
بله شما از دوستان نازنین و الهام بخش من هستید.
من با خوندن کامنت های شما حسابی خوشحال و سرزنده میشم.
منم جزو همون دسته اولی های خاموشم:)
نگین نازنین، شما نه تنها خاموش نیستند، بلکه روشنایی اینجا رو هم مدیون شما هستم.
شاد و برقرار باشید.
سلام آقا شاهین
من از همون دسته اولیام که هر روز به تمام زندگیت سر میزنم، در واقع باید بگم از یه سر بیشتر روزی چند ساعتی مهمونت هستم ، ان شاء الله پاینده و پر توان باشید.
سلام احمد عزیز
خوشحالم که اینجا هستی دوست خوب من.
نوشتن در اینجا رو وجود انسان‌های شریف و مهربونی مثل تو زیبا میکنه برام.
این وب‌سایت، خلوتی امن برای شیفتگان خواندن و نوشتن است. به نظر من این وب سایت زنده است . روح دارد ، یک انرژی درونی خلاق که ساعت ها می تواند تو را به خود مشغول کندو تو می توانی از این گذر به خویشتن خویش رسی. هر مطلب و یادداشتش جرقه سوال و جواب هایی را در ذهنت می زند . می توانی بارها و بارها آنها را بخوانی و غرق لذت شوی و شگفت انگیز آنکه مطالبش از آنجایی می آیند که تو قبلا ذهنت درگیر آنها بوده پس خودت را در مسیر ی که ترسیم می کند می یابی . بله این وب سایت زنده است و پر از انرژی های خلاق…
مجتبی جان
زیبایی در چشم ببینده‌ست و این نگاه زیبا و از وجود زیبای خودت سرچشمه گرفته.
برقرار باشی.
فرهیخته ارجمند شاهین عزیز
اگر سایتت تمام زندگی شماست . بدانید که هریک از ما نیز ، بخشی از این زندگی هستیم . و حیات فکریمان به بودن هر روز در این سایت وابسته است .
جسارتا ما دسته اول خودمان را صاحبخانه می دانیم . وارد می شویم . سلام می کنم کسی اگر در خانه نبود جواب دهد . باکی نیست چرخی می زنیم . از خودمان پذیرایی می کنیم یک یاد داشت هم برای صاحب خانه می گذاریم که :
“آمدیدم . نبودی . ولی دوستت داریم و با افکارت حال می کنیم خداحافظ تا فردا .”
رضا جان، انقدر با مهر می‌نویسید که صاف میاد میشینه تو قلب آدم.
دلگرمی من وجود دوستانی مثل شماست.
تو این خونه، صدر مجلس جای شماست.