اگر نمی‌توانید بنویسید، این کار را انجام دهید

1395-12-09شاهین کلانتریمهارت های نویسندگی, یادگیری16 دیدگاه

-از چی بنویسم؟ من دلم می‌خواهد بنویسم اما هیچ ایده‌ای ندارم!

جملهٔ بالا را هفته‌ای چند بار از سوی دوستان مختلفم می‌شنوم، آن‌ها ادعا می‌کنند وقتی‌که می‌خواهند بنویسند قلمشان خشک می‌شود، یا نسبت به چیزهایی که می‌نویسند حس خوبی ندارند.

من هم در پاسخ می‌گویم هیچ عیبی ندارد، مزخرف بنویسید، روی کاغذ غرغر کنید، آرزوهایتان را بنویسید، خواب‌هایتان را بنویسید، اما اغلب افراد از نوشتن مزخرفات و برون‌ریزی ذهنی هم درمی‌مانند و همچنان از صفحهٔ سفید می‌ترسند.

من در این پست پیشنهادی را مطرح می‌کنم که خودم هم می‌خواهم خیلی جدی آن را وارد برنامه‌ام کنم. قبلاً هم در پست «چخوف پلاستیکی» درباره اهمیت رونویسی نوشته بودم. می‌خواهم بار دیگر اهمیت رونویسی را با شما در میان بگذارم. رونویسی به هیچ خلاقیت خاصی نیاز ندارد. بارها و بارها در دوران مدرسه، وقتی مشق می‌نوشتیم آن را انجام داده‌ایم.

بیایید رونویسی را دست‌کم نگیریم.

معلم خوب من، محمدرضا شعبانعلی قبلاً نکته‌ای را در یک از کامنت‌های روزنوشته به تجربهٔ آموزنده‌ای اشاره کرده بود که آن را برایتان نقل می‌کنم:

«من عادت دارم کتاب‌هایی رو که می‌خوام خوب بفهمم، از روی اونها رونویسی می‌کنم.

کاغذ می‌ذارم جلوم. کلمه به کلمه از اول تا آخر کتاب رو می‌نویسم.

چون ذهنم خیلی قوی نیست و هوشمندی و توانایی تحلیلم ضعیفه، با چنین کاری، بهتر می‌تونم مطلب رو بفهمم و باعث میشه مطلب بهتر در ذهن و روحم نفوذ کنه»

(+)

رونویسی سهل ممتنع به نظر می‌رسد، شک نکنید از انجامش شگفت‌زده می‌شوید، حین رونویسی ناگهان به ایده‌هایی می‌رسید که دلتان می‌خواهد سریعاً آن‌ها ثبت کنید، این‌گونه با یک تیر چند نشان می‌زنید.

رونویسی یکی از بهترین راه‌ها برای یادگیری مؤثر و ماندگار است.

از متنی که دوست دارید، از کتابی که شیفته‌اش هستید رونویسی کنید، حتی به‌یکبار رونویسی اکتفا نکنید، می‌توانید بارها و بارها از روی مطالبی دوست دارید رونویسی کنید. با رونویسی رمز و راز تکنیکی آثار استادان بزرگ بر ما آشکار می‌شود.

در همین رابطه: