افراط در نوشتن

واقعا زیبا و تاثیر گذار بود…سپاس فراوان.

لیزری چشم و گردن به اطراف خانه می گردانم،دسته ای کاغذ در اتاق،دسته ای رو کمد،دسته ای آشپزخانه و هزاران برگ روی میز،ماه گذشته هم دسته ای داخل دستشویی گذاشته ام،آنجا نوشته هایم بوی گند میدهند صد البته نوشته بوگندو را به نانوشته ترجیح میدهم.
گویا خل و چل شده ام،نوشته هایم عنوان و موضوع ندارند فقط واژه دارند.
پشت سر هم قطاری کلمات را می نویسم،سر خودکار همچو سوزن چرخ خیاطی تند تند واژه ها را به هم می دوزد.
کسی جرأت ندارد از کنارم رد شود!سه سوت حرف هایش را در دو جمله خلاصه کرده ام!

[…] افراط در نوشتن […]

سلام.واقعا قشنگ بود.
توکوچه ی ما یه درخت عجیب بود که صبحا که میرفتم مدرسه مدام نگاش میکردم.یه روز انگار بانگاه کردن بهش یه چیزی به مغزم ضربه زد وگفت حق نداری راه بری.دفترچه ی نارنجیتو دربیارو این درختو دوباره بکارو بزرگش کن.تااین کارونکردی مدرسه بی مدرسه.جالبه اونروز اصلا برام مهم نبود که هرکی ازکنارم ردمیشه به من که دفترچموبه دیوارچسبوندم ومینویسم یه نگاه عجیب وطولانی میندازه ولابد تو دلش یه چیزایی هم میگه.
واقعا نوشتن جزوی از زندگی هر شخصه.فقط باید یه روزی پیداش کنه.

سلام به نظرم خیلی عالیه که ادم هر لحظه اش را به نوشتن ایده هاش سپری کنه ولی به نظرتون این افراط باعث نمی شه که از کارهای دیگه ی مهم زندگی عقب بمانیم ؟! منم از ان هایی هم که برای ننوشتن بهانه میارم ولی از طرفی خیلی دلم می خواد بنویسم

باز هم سلام و باز هم تشکری دیگه.
خیلی خیلی از اینکه اینطور پاسخم رو دادید خوشحالم به طوریکه نمیتونم توصیفش کنم.
چند وقتی بود خلعی تو زندگیم احساس میکردم و این خلع رو با خوندن و نوشتن کتاب پر میکردم ولی از وقتی با شما آدم شرافتمند آشنا شدم دیگه تقریبا هیچ دغدغه ای ندارم الان هم درحال نوشتن داستانی هستم که با توجه اینکه هنوز خام و بی تجربه هستم،ابتدایی و تقریبا میشه گفت کلیشه ای هست ولی باز هم بخاطر مطالب مفید سایت عالیتون متشکرم.گاهی فکر میکنم وقتی زیاد کامنت میدم و یا از کسی سوال میپرسم به مرور زمان از من خسته میشه ولی باز هم ممنون بخاطر گل روی خودتون،سایت عالیتون و همینطور جوابتون و اینکه سوال آخر آیا شما کانال تلگرام دارید یا راه های ارتباطی دیگه؟

سلام به آقای شاهین کلانتری عزیز چند وقتی هست که با سایت عالیتون آشنا شدم و هر بار که بهش سر میزنم دویاره شوق و اشتیاق نوشتن به من برمیگرده یک سوالی هست که چند وقتی ذهنم را مشغول کرده و امیدوارم شما بهش جواب بدید اینکه من وقتی دارم داستانی رو مینویسم گاهی اوقات وسط داستان ایده داستان دیگه ای به ذهنم میرسه و بعضی مواقع ازش خوشم میاد میخواستم بپرسم از نظر شما اشکالی نداره که وقتی داستانی رو مینویسم داستان دیگه ای رو هم شروع کنم آخه گاهی میترسم که ایده داستانی که میخوام شروع کنم از یاد ببرم یا اینکه شوق نوشتن داستانی رو که درحال نوشتنم از دست بدم و اینکه لازم به ذکره که بگم هنوز خیلی جوونم و بی تجربه.خیلی خوشحال میشم راهنماییم کنید و جواب بدید:)

سلام چقد حرفاتونو دوست داشتم!!!منم وقتی گیج میشم میرم حموم وقتی برمیگردم همه ترس ها و ناامیدی هام شسته میشه بعد که ذهنم تمیز شد ایده ها ی خارق العاده میان،بعدش که میان زیاد میان اونقد تا بیام نصفشو بنویسم جزئیات مکالمه ها و بعضی اتفاقات رو فراموش میکنم بعد تا بیام بنویسم دو سه روز طول میکشه بقیه شون هم که فاصله میفته عذاب میکشم تا یادم بیاد ذره ذره بنویسم به نظرتون چی کار کنم تا از شیرینی نوشتن بیشتر بهره ببرم؟ممنونم مدل مدهاتم بهت میاد

سلام شاهین عزیر
من خیلی علاقه به کامنت گذاشتن ندارم
ولی این سایت تو منو کشته! برای طفره رفتن از کارهایم باید
این سایت را سربزنم.

افراط در نوشتن بسیار عالی است. کار نیکو از پر کردن است.
تنها راه برای یافتن جسارت نوشتن، خود نوشتن است.
تازه گی ها به این نتیجه رسیده ام که خیلی رازی در نوشتن وجود ندارد
تنها باید بنویسی! همین به همین سادگی.
نویسینده مشهور فقط نوشته، سرش در نوشتن بوده ولی دیگران او را نویسنده مشهور می دانند. شاید او متوجه این موضوع نباشد و حتی خودش را نویسنده قابلی ندارد چون وقت ندارد به این چیزهایی که مردم در مورد او می گویند توجه کند : آخه او دارد می نویسد، وقت ندارد که ننویسد!

بعد از چند روز فرصت کردم این دو پست را با حوصله و با تمرکز بیشتر بخوانم.

راستش من هم امروز خیلی تصادفی فهمیدم دوش گرفتن تاثیر خیلی فوق العاده ای در نظم افکار دارد. جریان افکار می آید و ذهنم آرام می شود. البته نمی دانم چرا فقط این را حس کردم.
تصمیم گرفتم هروقت آشفته می شوم دوش بگیرم:)‌

[…] افراط در نوشتن […]

شاهین عزیز
این روزها من هم چنین حسی دارم.
بعضی از اوقات در حین انجام کارهایم ایده یا موضوعی به ذهنم می‌رسد و بلافاصله یا اون رو یه گوشه یادداشت می‌کنم و یا فورا عنوانش و چند خط رو به شکل پیش‌نویس در وبلاگم می‌نوسیم تا سر فرصت بیشتر در موردش فکر کنم و بیشتر درباره‌ش بنویسم.
فقط من یه وسواسی در نوشتن دارم که امیدوارم با پیشنهاد هر روز نوشتن محمدرضا شعبانعلی، این وسواس در نوشتن رو هم کم‌کم کنار بذارم و راحت‌تر و ساده‌تر در وبلاگم روزانه بنویسم.
به نظرم یکی از مزایای نوشتن اینه که در وهله اول باعث می‌شه ما ذهنیات خودمون رو در مورد یک موضوع از ناخودآگاه به خودآگاهمون بیاریم و به این شکل یه مسئله و یا یه موضوع لااقل برای خودمون شفاف‌تر و روشن‌تر بشه.

سلام.
چند وقتی هست که از طریق سایت مهندس شعبانعلی با اینجا آشنا شدم و باید بگم که تبدیل شده به اون سایتهایی که حتما باید بهشون سر بزنم و از این بابت خوشحالم:)

نگاه عمیق و موشکافانتون فوق العاده جذاب و آموزنده س.

موفق باشید.

چقدر این جمله برای من حرف داشت و چقدر من هم باید این نگاه رو تو زندگیم تقویت کنم:
«می‌خواهم خودم را عادت بدهم تا برای انجام عزیزترین کار زندگی‌ام منتظر فرصت مناسب و ایده‌آل نمانم، بلکه هر لحظه را به فرصت مناسبی برای نوشتن تبدیل کنم.»