پیش نوشت:
می‌خواستم یادداشتی با عنوان «خودکشی نکنیم» بنویسم و آن را با جملهٔ معرکه‌ای از یونگ آغاز کنم:
اتلاف وقت، خودکشی واقعی است.
کمی قدم زدم، فکر کردم، دوش گرفتم تا ایده‌هایم را یک‌کاسه کنم که به روزنوشته تازهٔ محمدرضا رسیدم و با ایده جذابی که مطرح کرده غافلگیر شدم (+)، دیدم با ایده‌ای که او مطرح کرده می‌توان به شکل قابل‌توجهی جلوی اتلاف وقت را گرفت. روشی ساده که بی‌نهایت کاربردی و مؤثر به نظر می‌رسد.
پس تصمیم گرفتم از کار دیگری بگویم که یکی از گام‌های کلیدی من برای افزایش بهره‌وری در سال جدید است، کاری که به نفع بیشتر خواندن و بهتر یادگرفتن، در برنامه‌ام گنجانده‌ام.
اصل مطلب:
این روزها برخی افراد چنان به خاطر تلویزیون ندیدن فخر می‌فروشند که تو گویی صبح تا شب در حال مطالعه و تفکرند.
دریغ از اینکه تلویزیون رفته و وسیله کوچک‌تر و مهلک‌تری برای تعمیق حماقت جایگزین شده که دیگر حتی تمرکز و توجه لازم برای تلویزیون دیدن را هم گرفته و یکسره مروج رفتارهای سطحی و ظاهری شده.
داشتن گوشی هوشمند و نصب تلگرام و اینستاگرام صرفاً به خاطر اینکه همه چنین می‌کنند، رفتاری گله وار و مذموم است.
جان کلام اینکه اگر در پی تمایز و رشد و ارتقای فکری و حرفه‌ای هستیم باید فاتحهٔ داشتن گوشی هوشمند را بخوانیم. گوشی هوشمند خنثی نیست و نمی‌توانیم مدعی شویم که من خوب مصرف میکنم و چه و چه.
می‌دانم، کمتر کسی شهامت چنین کاری را دارد، دل کندن از چک کردن مداوم اینستاگرام و تلگرام و ایمیل و سرکشی تو صفحات خاله‌زنکی زدن یک تو رگی خوب و تحریک برانگیز است که تمنای اصلی مغز پستاندار ماست.
ولی خب اگر کسی عزم و شهامت کنار گذاشتن گوشی هوشمند را داشته باشد، پا در جاده‌ای می‌گذارد که کمتر پا خورده؛ و این یعنی تمایز و تمایز درست یعنی موفقیت.
27 دیدگاه. دیدگاه جدید بگذارید
من که از وقتی که با مثلث نوشتن و هزارکلمه های جادویی و رونویسی از آثار فاخر در مطالب سایت شما آشنا شدم و دارم روزی پنج نوبت می نویسم دیگه به صورت خودکار تلویزیون و موبایل از زندگیم حذف شدن چون دیگه وقتشو ندارم.
فاطمه جان
چقدر خوشحالم که اینو از تو می‌شنوم.
این معرکه‌ست. ببین بعد یه مدت به چه مهارتی میرسی.
با قدرت ادامه بده.
کیف کردم.
سلام و خسته نباشید
عنوان مطلبتون خیلی جذاب و وسوسه برانگیزه اما به نظر شما واقعا بدون شبکه های اجتماعی و تلگرام می شه زندگی کرد؟
صرفه جویی در هزینه های ارتباطات چطور؟
شما یک هماهنگی دیدار با دوستتون رو با یک مسیج تلگرام می تونید انجام بدهید…هزینه این کجا و تماس تلفنی کجا؟؟
ته تهش به نظر شما نویسندگی و نوشتن و اونم گمنام بودن با یک گوشی نوکیا ۱۱۰۰ چیه تهش؟
پول؟ تخصص؟
خود شما الان چه کار بزرگی کردید در کشور و یا حتی شهر خودتون بعد این همه نوشتن؟
اجازه بدهید یک مطلبی رو بدون پرده بگم: چندمین سایتی هستید که از متمم و اقای شعبانعلی می نویسید…مربی داشتن خیلی خوبه اما به نظر شما، افرادی مانند شما و یا سایر عزیزان متممی
کارگران مجانی تولید محتوای متمم و شعبانعلی نیستند؟
پاسخش با خودتون
کاظمیان از اصفهان
Kazemian5689@hotmail.com
قربوندون برم حج آقا
سایه دون کم نشد از سری ما
خدا نیگردون دارد واسِمون 😂😂😂
اینو هستم
الان درحال ترک اینستاگرام وتلگرامم
فقط میخام بنویسم
یه روز درمیون هم سایت شومارا چکش می‌کونم آ بس !!!
پ ن : ببخشید لهجه‌م زد بالا😂
آباجی شوما یا چک کردن سایت ما که سایت خودتون اِست، بهترین کارا میکونین!
چند وقت پیش به کمک دوستم و با عذاب های فراوان اینستامو دلت اکانت کردم…خیلی سخت بود ولی بعدش رهایی حس عجیب و خنکی داشت…
دوباره به دلایل مختلفی این روزا گوشیم بیشتر دست خواهرمه و این باعث شده یه جورایی به دوریش عادت کنم…
اما این تلویزیون بلای عجیبیه…بعضی وقتا تمام حس و حالمو از بعضی فیلمای خوبی که میبینم می گیرم… . نظر تو چیه ؟تلویزیون رو چطوری میشه ترکش کرد؟؟؟):
پری جان
چون این موضوع برام مهمه و خودم جزو افرادی هستم که به کلی تلویزیون رو گذاشتم کنار، یه پست در همین رابطه برات مینویسم.
عالی بود،بنده هم پستی در همین باره منتشر کردم
خوشحال می شوم به وبلاگم سر بزنید و نظر بدید.
با تشکر
sharafi.blogfa.com
زنده باد امیر جان
از این به بعد مخاطب دائم وبلاگ تو خواهم بود.
و من مشخصا لمس میکنم که ملت چقدر آیکیو تمرکز و حوصله شون کم شده. یعنی گروه بیست نفره همه ارشد به بالا(ارشد به بالا های بیست سال پیش نه امروزیا!) بدون ذره ای خجالت میگن پیام بیشتر از پنج خط نذارین حوصلمون نمی کشه! همینا که موقع دانشجویی حتی به رسم منسوخ کتاب خواندن هم مبادرت میورزیدند!
خلاصه که زیر باران باید رفت برادر! چندی پیش بانوی درمانگر سالخورده ای که در درمان نازایی دستی دارد میگفت که در این سه چهار سال اخیر مراجعینش شدیدا زیاد شده اند و بخصوص آقایان ناتوان در پدر شدن. او معتقد بود که زیر سر وایفای است و گوشیهای باهوش،چون رفتار جدید مشخص دیگری نمیتواند مظنون ماجرا باشد. به هرحال اگر این فرضیه درست باشد قدرت باروری روح و تنمان در معرض خطر بزرگیست.
نجمه عزیز ممنون از کامنت های زیبایی که می نویسی.
کامنتت رو با جملۀ مهمی به آخر رسوندی:
قدرت باروری روح و تنمان در معرض خطر بزرگیست…
شاهین جان حقیقت اینه که من به مناسبت کارم نمیتونم گوشی هوشمند نداشته باشم اما نمیدونی برای حذف یکی یکی نرم افزارهای بیخود و زمان بر از اینستاگرام و فیسبوک بگیر تا تلگرام چه پیری ازم دراومده!
هنوز هم نتونستم از پس آخریش(تلگرام) بربیام. هرچند که تا نفسهای آخر محدودش کردم😉.
مطلبت در واقع پارادایم اساسی بود تو دنیای عجیب امروزِ ما، که حسابی به وسایل ارتباطی همراه گره خورده.
(از این همه ارتباط هم به چی میخوایم برسیم نمیدونم.)
ممنونم
کاملا درکت میکنم.
به هر حال تلگرام این روزها به بخش جدایی ناپذیر زیست ما ایرانی ها تبدیل شده.
[…] گام دوم: آیا باید گوشی هوشمند داشته باشیم؟ […]
[…] گام دوم: آیا باید گوشی هوشمند داشته باشیم؟ […]
[…] گام دوم: آیا باید گوشی هوشمند داشته باشیم؟ […]
[…] گام دوم: آیا باید گوشی هوشمند داشته باشیم؟ […]
[…] گام دوم: آیا باید گوشی هوشمند داشته باشیم؟ […]
[…] گام دوم: آیا باید گوشی هوشمند داشته باشیم؟ […]
شاهین جان سلام
شاید این اولین کامنتم باشه اینجا ولی قبل از نوشتن نظرم لازم دونستم بگم که اینجا رو با علاقه دنبال میکنم و ایده‌هات و نوشته‌هات رو خیلی دوست دارم. در واقع نوشتن مداوم تو باعث شد من به فکر تمرین روزی بیشتر از ۵۰۰ کلمه نوشتن برای حداقل یک ماه بیفتم که الان حدود ۲۰روز هست که دارم ادامه می‌دمش.
این ایده که از تلفن هوشمند استفاده نکنیم خیلی ذهن من رو هم درگیر کرد. اوایل از تبلتم به عنوان گوشی هم استفاده می‌کردم. استفاده به عنوان گوشی ازش سخت بود و منم خودم رو توجیه می‌کردم. بعدن دیدم که استفاده از تبلت ۷ اینچی هم من رو قانع نمی‌کنه که همون کارهای گوشی هوشمند رو باهاش نکنم. الان از یه گوشی عهد قدیم استفاده میکنم که فقط نیاز مسیج و تماس رو برآورده می‌کنه که این روزها خیلی هم کمرنگ شده این نیاز. ولی واقعن توی مدیریت زمانم کمکم کرده.
از طریق تبلتم هم کتاب می‌خوندم بیشتر که با جایگزین کردن یک کتابخوان اون رو هم خیلی محدودش کردم.
این تغییر به صورت جدی روی مدیریت زمان و استفاده من از اینترنت تاثیر گذاشته. یک جورهایی حجم زباله‌های مصرفی آنلاینم نزدیک به صفر شده.
ممنون از مطلب خوبت
درود بر امین کاکاوند عزیز
من همیشه کامنت های خوب تو رو توی روزنوشته ها و متمم میبینم.
وبلاگ خیلی خوبی هم داری.
ممنون که تجربه ی خودت رو با من به اشتراک گذاشتی.
چقدر خوشحالم میشم از دیدن دوستانی مثل تو که نوشتن رو جدی تر گرفتن.
امیدوارم نوشتن تاثیرات شگفت انگیزی روی زندگیت داشته باشه.
من گوشی هوشمند ندارم شاهین و حق با توست – گوشی هوشمند وقت زیادی را تلف میکند. شاید بعضی ها بتوانند گوشی هوشمند خود را طوری مدیریت کنند که وقتشان تباه نشود ولی من خودم را میشناسم و نمیتوانم و فکر کردم اگر قیدش را بزنم و نداشته باشم بهتر است. برای ایمیل و سایر کارها از PC حرفه ای و فوق العاده ام استفاده میکنم – با لپ تاپ زیاد راحت نیستم.
سلام ممنونم که باز دست روی این عارضه ی نه چندان قدیمی اما تاثیر گذار در سالیان آتی گذاشتی.
قبلا برای مقابله با این بلای خانمان سوز، تلگرام و اینستاگرام رو از گوشی کلا پاک می کردم، درمقابل هزینه های تلفن همراهم قابل توجه بود! جدای از اصفهانی بودنم البته 😉 همین باز کمک می کنه به اینکه از کم بگیم و خلاصه بگیم 🙂 یا خیلی از کارها با توجه به شلوغی های بیخودیِ روزانه ی شهر با تلگرام انجام میشه، مثلا عملا با امکان تلگرام خیلی نقل و انتقالات ایمیلی منسوخ شد اما نه به کل! ولی به نوعی کسایی که در حال فروش یا تبلیغ کالا یا خدماتی هستند، تلگرام، یکی از اصلی ترین ابزارشون هست.
ولی خب به شخصه هنوز خودم هم درگیرم که با این تکنولوژی همزیستیِ مسالمت آمیز کنم یا ریشه کن !
همچنان راه هایی مثل نداشتن تلگرام روی گوشی یا استفاده کردن از یه گوشیِ “بی هوشِ” جانبی یا کشیدنِ ریاضتِ چک نکردن برای رسیدن به رستگاری به ذهنم میرسه.
فکر کنم بهترین حالت برای شرایط فعلی خودم همون نداشتن تلگرام روی گوشی باشه و اندکی تامل در روشن کردنِ وای فایِ لپ تاپِ تلگرام دار 🙂 چون در نهایت فکر میکنم شاخص ترین موهبتِ انسانِ امروزی “استفاده” از اینترنت باشه . 🙂
چقدر بامزه نوشتی نازنین جان…گوشی بیهوش:)
ممنون خوب بود.
برای رفع نیازهای دیجیتال پیشنهاد شما چیست؟
خواهش میکنم.
بهروز عزیز، من لپ تاپ رو ترجیح میدم.